Θεοδωράκης Μίκης - Βιογραφικό & δισκογραφία

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στην Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη.

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και στον αγώνα για τον ΄Ανθρωπο. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο Εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.
Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει μουσική ανάλυση με τον Olivier Messiaen και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugene Bigot. Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Covent Garden, Stuttgart Ballet και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Schostakovitch για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.
Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. ΄Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την στροφή του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό. Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Το 1964 αποκτά διεθνή αναγνώριση με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Zorba the Greek. Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.
Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.
Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Σοστάκοβιτς, Arthur Miller, Laurence Olivier, Yves Montand και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.
Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: Ισπανούς, Πορτογάλους, Ιρανούς, Κούρδους, Τούρκους, Χιλιανούς, Παλαιστίνιους.
Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε αντιπρόεδρο της ισραηλινής κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Γιάσερ Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της ισραηλινής κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάσθηκε πανηγυρικά στο Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν που στο μεταξύ έχει γίνει εθνικό τραγούδι του Ισραήλ και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή. Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τύνιδα, Λίβανο και Συρία προσπαθώντας να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.
Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται.
Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα.
Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασέρ Κεμάλ και ο Ζυλφύ Λιβανελί. Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών. Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των ελλήνων πρωθυπουργών, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση.
Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ' όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.
Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Tubingen και την Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν και ο Johannes Rau, φιλόσοφοι όπως ο Durrenmatt, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες. Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.
Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ΄ολη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λπ.
Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν που τελικά επιτυγχάνουν.
Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια «Ολυμπιάδα του Πνεύματος».
Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον κουρδικό λαό.
Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.
Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού Κέντρου των ομογενών Ελλήνων, η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ τον υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Άνθρωπο.
Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του Ηλέκτρα (1995) και Αντιγόνη (1999), ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.).
Το 2000 είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης. Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του Λυσιστράτη, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.



Δισκογραφία


Μέρος I


Συμφωνική Μουσική

Μουσική Δωματίου

Χορωδιακή Μουσική

"Έντεχνα" για Φωνή και Πιάνο

Μπαλέτα

Λυρικές Τραγωδίες (Όπερες)



Μέρος II »

» Έντεχνα-Λαϊκά Τραγούδια

» Τραγούδι - Ποταμός

» Μετασυμφωνική Μουσική

» Μουσική για Αρχαίο Δράμα

» Μουσική για Θέατρο και Σκετς

» Μουσική για Κινηματογράφο



Περισσότερα και λεπτομέριες: http://www.mikis-crete.gr/MikisPg21a.htm

Από την Ελληνική Βικιπαίδεια. http://el.wikipedia.org/


ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ:http://www.mikistheodorakis.gr/

Θαλασσινός Παντελής - Βιογραφικό και Δισκογραφία

Βιογραφικό σημείωμα
Ο Παντελής Θαλασσινός γεννήθηκε στον Πειραιά στις 11 Ιουνίου του 1958 από γονείς νησιώτες. Ο πατέρας του Μιχάλης από τη Χίο, κι η μάνα του Ευαγγελία από τη Σέριφο.

Τον Φλεβάρη του 1967 ξαναγυρίζει όλη η οικογένεια (που έχει γίνει πλέον πενταμελής με τον ερχομό της Γαριφαλιάς) στον Πειραιά και μένουν στο Κερατσίνι στο πατρικό σπίτι της μάνας του. Μαζί με τον Γιάννη αρχίζουν να συμμετέχουν σε γκρουπάκια παίζοντας ροκ μουσική του 70, και τελειώνοντας το Γυμνάσιο το 1976, ο Γιάννης φεύγει για Ιταλία και ο Παντελής μπαρκάρει με το Καπετάν Σταμάτης ένα φορτηγό "μενεραλάδικο" και κάνει ένα γύρο του κόσμου.
Στην Ιαπωνία αγοράζει μια κλασσική κιθάρα και αρχίζει να παίζει για πρώτη φορά ελληνικό ρεπερτόριο.
Ξεμπαρκάροντας το 77, αρχίζει να δουλεύει ως ναυτιλιακός υπάλληλος και δουλεύει και το βράδυ σε ταβέρνες και μπουάτ του Πειραιά (Παραφέλες, Σωτήρης, ΠΕΤΡΑ & ΦΩΣ) για έξι χρόνια.

thalassinos27 To 1986 με τον Γιάννη Νικολάου δημιουργούν τους Λαθρεπιβάτες ένα φωνητικό ντουέτο και μπαίνουν στη δισκογραφία με το "Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε" στην εταιρία ΜΙΝΟΣ με παραγωγό τον Ηλία Μπενέτο και με παρθενική εμφάνιση στο Ζυγό της Πλάκας με τη Χάρις Αλεξίου και τον Χάρρυ Κλυνν. Ακολουθεί ένα ΜΑΧΙ SINGLE με τίτλο "Στη Βραζιλία" και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Στη συνέχεια υπογράφουν συμβόλαιο στην ΜΒΙ επί Ανδρέα Καϊάφα και εκεί κάνουν άλλους δύο δίσκους το Ταξίδι στ' όνειρο και Λαθρεπιβάτες "Έτσι απλά", με παραγωγό τον Μιχάλη Νικολούδη.

Στη συνέχεια το γκρουπ διαλύεται και ο καθένας τραβάει το δρόμο του. Ο Παντελής παραμένει στην ΜΒΙ και αφού απέχει απ' τη δισκογραφία για τρία χρόνια, αφήνει την Αθήνα και γυρίζει στη Χίο όπου δημιουργεί ένα χώρο μουσικής έκφρασης τη Μυροβόλο με σήμα τη Φαίδρα.. Εκεί ετοιμάζει και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά και παράλληλα
γράφει τραγούδια για άλλους ερμηνευτές (Πέτρο Γαϊτάνο, Βούλα Σαββίδη, Ελένη Κουβίδη, Νικόλα Μητσοβολέα) και συνεργάζεται με στιχουργούς σαν τους Μάνο Ελευθερίου, Ηλία Κατσούλη που - όπως λέει κι ο ίδιος - του διαμορφώνουν το στυλ. Στη Χίο έχει την τύχη να γνωρίσει και να συνεργαστεί στον πρώτο δίσκο του με τον ξεχωριστό εκ Σχοινούσας βιολιστή Νίκο Οικονομίδη καθώς επίσης και τους μαθητές του στο Ομήρειο αδερφούς Πούπαλου Μαρκέλλο και Σταμάτη απ' την Ποταμιά, τό Μανόλη Στάθη, και τον Μιχάλη Βούκουνα απ' τα Νένητα. Συνεργάζεται με τον Γιώργο Μισετζή και τους Γιώργο Παρισίδη και Νίκο Σγούτα στη Μυροβόλο και το πρώτο καλοκαίρι φτιάχνουν μια δεύτερη Μυροβόλο στην Πάρο η οποία υπήρχε μέχρι το 2003.
Με ώριμο και καλό υλικό έρχεται στην Αθήνα και ηχογραφεί με την συνεργασία του Γιώργου Ανδρέου τον πρώτο του  προσωπικό δίσκο που λέγεται "Νύχτας κύματα" και αμέσως γνωρίζει μεγάλη επιτυχία με τα τραγούδια "εισιτήριο στην τσέπη σου", "πόνος άπονος" και Καράβια Χιώτικα, σε στίχους δικούς του, του αείμνηστου φίλου του Ηλία Κατσούλη,που "εφυγε" απο κοντά μας την 21η Αυγούστου 2008, του Μάνου Ελευθερίου και Μάρσης Τσοπανομίχαλου. To εξώφυλλό του δε κοσμείται από τα λαογραφικά χαρακτικά του Χιώτη χαράκτη Νίκου Γιαλούρη, που έφυγε κι αυτός απο τη ζωή το 2006.

Τον Γενάρη του 94 εγκαταλείπει τη Χίο για να υποστηρίξει το δίσκο του στην Αθήνα δουλεύοντας στο Ρόπτρο με τον Κώστα Μάντζιο, τον Κώστα Παυλίδη και την Αρετή Μπέλου.
To ίδιο καλοκαίρι στην Πάρο συνεργάζεται με τον Ηρακλή Βαβάτσικα τη Μόρφω Τσαϊρέλη και τη γυναίκα του την Ελένη Αθανασιάδου, που ήταν πάντα παρούσα στις δουλειές της Πάρου και τα Χριστούγεννα του 1994 συνεργάζεται ξανά με τη Χαρούλα Αλεξίου στην πρώτη Νεφέλη στο θησείο. Τότε κυκλοφορεί και τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Αστρανάμματα" (ο αγαπημένος του) που περιείχε τα τραγούδια "Κράτα για το τέλος" και "Τα Σμυρναίικα τραγούδια", που ξανατραγουδήθηκαν από τη Χαρούλα και το Γιώργο Νταλάρα αντίστοιχα. Στον δίσκο αυτό κάνει την πρώτη του απόπειρα να ενορχηστρώσει μόνος του τη δουλειά του έχοντας σαν μεγάλο του μυστικό όπλο τον ενθουσιασμό και τον γυαλιστερό - άφθαρτο ήχο των φίλων του μουσικών Σταμάτη Πούπαλου, Γιάννη Πλαγιαννάκου και Μιχάλη Βούκουνα και τις συμβουλές του καλόγουστου ηχολήπτη Γιώργου Καρυώτη, βοηθώντας τον να δημιουργήσει τον δικό του ήχο. Η προσχώρηση δύο τριών ακόμα ταλαντούχων μουσικών (Πάνος Δημητρακόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και Σωκράτης Γανιάρης, Ανδρέας Κατσιγιάννης) στην καλή παρέα είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ένας δίσκος αρχείου που πουλάει μέχρι και σήμερα. Οι στίχοι ήταν του Ηλία Κατσούλη, Λίτσας Μπεσκάκη, Λευτέρη Σταυρινουδάκη και ένα ποίημα του Χιώτη νεοέλληνα ποιητή Φώτη Αγγουλέ (1911-1964).
Η καλή παρέα έδρασε και τον επόμενο χρόνο. Η σεζόν 95-96 ήταν σταθμός για τον Παντελή, που μαζί με την Αναστασία Μουτσάτσου τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και την Αθηνά Μόραλη, σε συνεργασία με τον Φώντα Βουγά φτιάχνουν τα 13 Φεγγάρια, με επιτυχία που συνεχίστηκε και την επομένη χρονιά με την προσέλευση του Κώστα Μακεδόνα στη θέση του Γεράσιμου.

Ακολούθησαν δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν 97-98 και 98-99 στην Πανσέληνο στην Πλάκα μαζί με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, Σοφία Παπάζογλου, Νίκη Ξυλούρη, Γεωργία Γρηγοριάδου την πρώτη και Δέσποινα Ολυμπίου, Μαρία Αλεξίου τη δεύτερη σεζόν.
Τα Χριστούγεννα του 98 κυκλοφόρησε ο τρίτος κατά σειρά δίσκος του το "Ένα Κρυμμένο Αχ". Στον δίσκο αυτό συνεργάστηκε και με τον αξέχαστο στιχουργό Άκο Δασκαλόπουλο. Οι άλλοι στίχοι ήταν όπως πάντα του Ηλία Κατσούλη της Λίτσας Μπεσκάκη και του Βαγγέλη Βελώνια, Παραγωγός σ' αυτή τη δουλειά ήταν ο Κώστας Κωτούλας. Ήταν πια καιρός να βγει μόνος του συναυλίες και να κάνει δικό του πρόγραμμα.
To καλοκαίρι του 1999, βγήκε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα έχοντας μαζί την Δέσποινα Ολυμπίου, και η επιτυχία αυτών των συναυλιών αποτυπώθηκε σε ένα διπλό cd πού ήταν και ο τέταρτος προσωπικός του Παντελή θαλασσινού. 0 τίτλος του είναι παρμένος από δύο οριακά σημεία της Ελλάδος που έδωσε δυο απ' τις συναυλίες του. "Απ' τη Τήλο ως τη θράκη" ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ. 0 δίσκος αυτός ξεπέρασε τα 150.000 cd απ' την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα, και εκτός από τα γνωστά του τραγούδια περιέχει και επανεκτελέσεις τραγουδιών που είχε δώσει σε άλλους ερμηνευτές. Τραγούδια άλλων συνθετών που πάντα θαύμαζε και ορισμένα παραδοσιακά. Συμμετείχε φιλικά και ο Γεράσιμος με δύο τραγούδια.
Το 2001 μεχρι το 2003 εμφανίζεται στην τρίτη κατά σειρά Μυροβόλο πού έφτιαξε στο Σύνταγμα της Αθήνας (με συνεργάτες τη Γεωργία Γρηγοριάδου και τον Πάνο Ρεντίφη. την Ειρήνη Χαρίδου τη Κατερίνα Παπαδοπούλου κι τη Δέσποινα Ολυμπίου).
 
Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια εμφανίσεις στην Υδρόγειο, και στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, και στό Ζούμ, το Σταυρό του Νότου, Δίπλα στο Ποτάμι στο GAZARTE, στον ΙΑΝΟ, και στην Εξέδρα, ενώ έχει εμφανιστει σχεδόν σε όλους τους χώρους που παίζεται ζωντανή μουσική του είδους του στην Ελλάδα. Δισκογραφικά ακολουθούν το «ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ» τραγούδια για τους δώδεκα μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη, που κυκλοφόρησε σε 3 πακέτα, (σε απλή συσκευασία CD, σε συσκευασία με DVD, και ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο στις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ) , ακολούθησε το CD «Από άλλα περιβόλια» ένα διπλό CD με σχεδόν όλες τις τραγουδιστικές του συμμετοχές.
Μέσα στο 2009 έκανε 3 CDs. (Δύο συνθετικούς, κι ένα τραγουδιστικό)…. Το "ΜΗ ΜΟΥ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙΣ Τ' ΟΝΕΙΡΟ" σε στίχους του Κώστα Φασουλά, που τραγούδησε ο Μανόλης Λιδάκης, και το "ΜΟΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ" σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη, που τραγούδησε η Μελίνα Κανά.., και η τρίτη εξ ίσου σημαντική, συνεργασία του με το ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ, στο CD, «Ο ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ» απ το ομώνυμο θεατρικό, του ΔΗΜΟΥ ΑΒΔΕΛΙΩΔΗ.
Τώρα ετοιμάζει μια καινούργια δουλειά με τίτλο "ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ" η οποία έχει παρουσιαστεί μόνο ΖΩΝΤΑΝΑ, σε διάφορους χώρους σε όλη την Ελλάδα...Έχει στο ενεργητικό του δεκατέσσερις προσωπικούς δίσκους και καμιά πενηνταριά συνθετικούς και "συμμετοχικούς", και όλοι οι προσωπικοί του, -(πλήν ενός ή δύο) -έχουν γίνει, χρυσοί, πλατινένιοι, ή δις πλατινένιοι..
Τραγούδια του έχουν τραγουδήθεί από όλους σχεδόν τους έλληνες τραγουδιστές, καθώς επίσης και από ξένους, σε Τουρκία, Ισραήλ, Λίβανο, με κυριότερους τους Muslum Gurses, και Sezen Aksu, Dorit Farkash, κ. α.  

 Έχει συνεργαστεί με τους Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρόνη Αηδονίδη, Χαρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Γιάννη Σπανό, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Νίκο Ξυδάκη, Μαρία Φαραντούρη, Δήμητρα Γαλάνη, Χαρυ Κλύνν, Βασίλη Σκουλά, Νότη Μαυρουδή, Βούλα Σαββίδη, Γιώργο Ανδρέου, Μανόλη Λιδάκη, Μελίνα Κανά, Γιώργο Σταυριανό, Μάριο Τόκα, Διονύση Θεοδόση, Νικόλα Μητσοβολέα, Μιχάλη Νικολούδη, Κατερίνα Κούκα, Γιώργο Χατζηνάσιο, Χρήστο Τσιαμούλη, Γεράσιμο Ανδρεάτο, Αναστασία Μουτσάτσου, Βασίλη Λέκκα, Γιάννη Σπάθα, Βασίλη Καζούλη, Κατερίνα Παπαδοπούλου, Μίλτο Πασχαλίδη, Δημήτρη Κοντογιάνη, Πέτρο Δουρδουμπάκη, Βαγγέλη Γιαννάκη, Ανδρέα Κατσιγιάννη, Κώστα Μάντζιο, Αντώνη Απέργη, Κώστα Παυλίδη, Σοφία Παπάζογλου, Γεωργία Γρηγοριάδου, Πάνο Ρεντίφη, καθώς επίσης και με τους Νίκο Καλμπαλίκη, Τάσο Κοντόσταυλο, Γιάννη Μπρούση, Γιάννη Λαγωνίκα, Γιώργο Χριστοδούλου, Στρατή Καλαφατούδη, Βασίλη Απόκοτο, κ.α.

Σημαντική θεωρεί και τη συνεργασία του, με μεγάλους και σπουδαίους μουσικούς.. και στιχουργούς γνωστούς και μή. Τραγούδησε σε πολλές συναυλίες με την ΕΣΤΟΥΔΙΑΝΤΙΝΑ ορχήστρα της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, και με άλλες ορχήστρες και χορωδίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και σε χώρους όπως, στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μέγαρο Θεσσαλονίκης, Βασιλικό θέατρο, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο Δίον, στους Φιλίππους στο Θέατρο Λυκαβηττού, στο Θέατρο Βράχων, στο Θέατρο Πέτρας, στο Παλλάς, στο Σ.Ε.Φ., και σε πολλά γήπεδα, στάδια και συναυλιακους χώρους. …και όπως λέει ο ίδιος:
"Με τη μουσική του, έκανε πραγματικότητα το παιδικό του ποδοσφαιρικό όνειρο, έπαιξε στα μεγαλύτερα γήπεδα της χώρας."
Στο εξωτερικό έχει τραγουδήσει στην Κύπρο, στήν Τουρκία, στη Ζυρίχη, στη Γένοβα, στη Ρώμη, στην Οδησσό, στη Στοκχόλμη, στη Φραγκφούρτη, και στο Λονδίνο.
Έχει κάνει μουσικές για το θέατρο, τον κινηματογράφο, σε σίριαλς, διαφημίσεις, μουσικά σήματα σταθμών, και τραγούδια για πολλούς τραγουδιστές.

Παντελής Θαλασσινός: Επίσημη Ιστοσελίδα